Buitenlandse bieren

Subcategories

• Belgische Bieren

  België is van oudsher bekend om zijn grote diversiteit aan biersoorten in vergelijking met andere landen.
  De wortels van het Belgische bierbrouwen gaan terug tot de middeleeuwen.

• Amerikaanse bieren

  Amerikaans bier heeft lange tijd een slechte naam gehad en veel Amerikanen zullen nog steeds een geïmporteerd Europees bier hoger waarderen dan een eigen bier. In Amerika kunnen bieren als Stella Artois, Heineken of Grolsch zelfs als luxebier worden gedronken, terwijl ze in eigen land toch vooral als simpele doordrinkers worden beschouwd. Een voorbeeld van simpel Amerikaans bier is het zogenaamde malt liquor.

  De laatste jaren is de Amerikaanse bierconsument echter kritischer en zelfbewuster geworden. Kleine, kwalitatief sterke brouwerijen slagen er meer en meer in de markt te veroveren en bierkenners kunnen meer dan ooit waardering opbrengen voor Amerikaans speciaalbier, het zogeheten craft beer. Hoewel de Amerikaanse bieren nog vaak aanleunen bij Europese stijlen, slagen veel brouwerijen erin toch een heel eigen smaak en traditie op te bouwen. Amerikaanse bierstijlen die internationaal aanzien genieten, zijn onder andere Amerikaanse pale ales en India pale ales naar Engels voorbeeld, maar gebrouwen met eigen hopvariëteiten die het bier een opvallende fruitige smaak geven.

  In 2020 was het aandeel van craft beer zo'n 12% van de totale Amerikaanse biermarkt

• Spaanse bieren

  Hoewel Spanje vooral gekend is om zijn wijnproductie neemt het craft bier in Spanje tegenwoordig ook een belangrijke plaats in.

• Italiaanse bieren

  Het eerste volk op Italiaanse bodem dat bier drinkt, zijn de Etrusken. Zij dronken een licht alcoholische drank, gebaseerd op gefermenteerd rogge en tarwe, later met toevoeging van honing in het bereidingsproces.

  Een paar eeuwen later echter zouden de Romeinen neerkijken op bier, dat ze als drank zagen van de barbaarse volkeren uit het noorden. Ze dronken zelf wijn en beschouwden dat als een superieure drank. Desalniettemin zijn een aantal Romeinse heersers gefascineerd geweest door bier. Keizer Augustus gaf hoog op van de therapeutische waarde van het bier tegen de leverpijnen die hij ondervond, en Agricola nam na zijn tijd in Britannia drie brouwers mee terug uit Glavum. Hij veranderde een ruimte in zijn huis in een ware kroeg met annex brouwerij. Desalniettemin is het drinken van bier voor de Romeinen verre van gebruikelijk.

  Tijdens de Middeleeuwen neemt de consumptie van bier weer toe, versterkt door de aankomst van Duitse landsknechten op het schiereiland. Op dat moment wordt al het bier dat in Italië geconsumeerd nog geïmporteerd, tot in 1789 in het dan nog Italiaanse Nice de eerste brouwerij wordt geopend. In 1890 zijn het er al 140. De productie ontwikkelt zich vooral in het noorden, door de overvloed aan water en de aanwezigheid van de Oostenrijkers die hun ervaring met brouwen met zich mee brengen. De eerste inheemse Italiaanse bieren waren van hoge gisting. Deze werden met water gemengd om de smaak wat te temperen. Als de 19e eeuw ten einde loopt, zijn er nog eens 150 brouwerijen bij gekomen. Ook opent in Avezzano de eerste mouterij op Italiaanse bodem haar deuren.

• Noorse bieren

  Bier in Noorwegen heeft een lange geschiedenis die minstens 1000 jaar teruggaat. Begin 19e eeuw had bijna elke boerderij haar eigen brouwhuis (bryggehus). In het begin van de 20ste eeuw werd het bierbrouwen geïndustrialiseerd en het thuisbrouwen verboden.

  De Noorse biermarkt wordt gedomineerd door twee grote brouwerijgroepen, Carlsberg-Ringnes, gevestigd in Oslo en Kopenhagen, Denemarken en het kleinere Hansa Borg Bryggerier met vestigingen in Bergen en Sarpsborg. Behalve Noorse bieren worden er ook buitenlandse bieren in licentie gebrouwen. De populairste bierstijl in Noorwegen is zoals in de meeste landen pils (92%).

  Ten gevolge van de beperkingen die zijn ingesteld door de overheid, zijn bieren met een alcoholpercentage boven 4,75% enkel verkrijgbaar in de staatsslijterijen Vinmonopolet. Wegens deze beperkingen verlagen buitenlandse brouwerijen het alcoholgehalte van hun bieren om deze te kunnen verkopen in Noorse supermarkten.

  In 1993 werd de bierconsumentenvereniging Norske Ølvenners Landsforbund (NORØL) opgericht, lid van de European Beer Consumers Union, vereniging ter bevordering en ontwikkeling van de biercultuur.^[1]

  In tegenstelling met de omliggende landen kwam de opstart van microbrouwerijen in Noorwegen maar laat op gang.

• Japanse bieren

  Al vanaf halverwege de 16e eeuw woonden er Europeanen in Japan. Dit waren voornamelijk Nederlanders, omdat zij een van de weinigen waren die handel mochten drijven met Japan. De Nederlanders openden een bierhal in Nagasaki voor de zeelieden die voor de handelsroute tussen Japan en de Nederlandse koloniën werkten. Hiermee kregen de Japanners een eerste introductie in bier, maar de interactie tussen de culturen bleef minimaal.

  Nadat Commodore Matthew C. Perry en zijn vloot Japan geboden zichzelf weer open te stellen voor internationale handel, kwam er langzaamaan een import van Westerse bieren op gang. Ook getrainde Europese brouwers kwamen toe om de lokale industrie te helpen groeien.

  De eerste brouwerij, Spring Valley (later Kirin), werd in 1869 opgericht in Yokohama. Rond die tijd leert men in Hokkaido gerst, tarwe en hop kennen en vestigt de overheid in 1876 nog een brouwerij in Sapporo, die in 1889 aan particulieren werd verkocht. Het geld werd geïnvesteerd in honderden kleinere brouwerijen in Kansai en rond Osaka en Kyoto. Een daarvan heette Asahi.

  Tegen het einde van de 19e eeuw eiste de staat dat brouwerijen fuseerden. In 1908 kwam er een wet die vaststelde dat nieuwe brouwerijen enkel een vergunning kregen indien ze in hun eerste jaar 1800 hl konden verkopen. Dit was hoogst onhaalbaar voor de meeste brouwerijen, gezien de samenleving nog grotendeels agrarisch was en bier vooral werd gedronken door de stedelijke middenklasse en buitenlanders. Hierdoor had Japan tegen 1940, net voordat ze de Amerikaanse haven Pearl Harbor zou aanvallen, nog maar 2 brouwerijen.

  Na de oorlog werden het er drie (Kirin, Sapporo en Asahi) maar door de strikt-blijvende wetgevingen waren er tegen 1970 maar twee bijgekomen, Suntory en Orion. Pas bij het in de problemen komen van de Japanse economie begin jaren 90 besloot de regering af te zien van de anticoncurrentie-wetten.

• Etsland bieren

  Bier is in Estland heel populair en wordt al sinds de  Middeleeuwen gebrouwen. Hoewel Estland een lange brouwtraditie heeft, zijn er nog maar een klein aantal brouwerijen actief. De drie grootste brouwerijen (samen een marktaandeelvan 95%) zijn in handen van buitenlandse brouwerijgroepen. Andere belangrijke brouwerijen en microbrouwerijen zoals Puls, Nigula en Saarema Õllehetas^[1] konden de concurrentie niet aan en werden overgenomen of moesten de deuren sluiten halfweg de jaren 2000. In de Baltische staten wordt al eeuwenlang donker bier gedronken. Omstreeks 1780 tijdens de regering van de Britse koning George III werden bieren van dit type (stout, porters) naar Rusland verscheept. Daarna werden zelf Baltische porters gebrouwen, met een hoog alcoholgehalte maar in tegenstelling tot de Engelse soorten ondergistend. De blonde lagers zijn zoals in de meeste landen nu de standaard in het land en voor Baltische porters is nauwelijks nog plaats. Deze donkere bitterzoete bieren zijn in het buitenland meer geliefd dan in de Baltische staten zelf en worden daarom nog in beperkte mate gebrouwen. Op het eiland Saaremaa wordt nog het enige traditionele bier "Koduõlu" (of "Taluõlu") gebrouwen, een blond troebel bier.

• Franse bieren

  In de loop van de 20e eeuw is interesse in bier in Frankrijk snel afgenomen. Hier zijn een aantal factoren voor aan te wijzen. Enkele van de redenen hiervoor zijn het sluiten van de kolenmijnen in het noorden en de daaropvolgende leegloop van dat gebied, een belangrijke afzetmarkt en de twee wereldoorlogen waarbij de installaties van brouwerijen om werd gesmolten tot ammunitie.

  Desalniettemin kent de bierconsumptie in Frankrijk de laatste decennia weer een opleving. Jonge mensen drinken meer bier dan wijn of sterkedrank. Desondanks kampt Frans bier in eigen land met een imagoprobleem: vele Fransen hebben meer waardering voor Belgisch bier dat ze als van betere kwaliteit beschouwen, en daarnaast wordt bier gezien als te alledaags om bij een goede maaltijd te kunnen drinken.

  Hauts-de-France en de Elzas zijn in het bijzonder regio's waar meer bier wordt geproduceerd en geconsumeerd.

  In de 21e eeuw begon de interesse voor ambachtelijk gebrouwen bier in Frankrijk te stijgen. In 1985 waren er in heel Frankrijk nog slechts 22 bierbrouwerijen. In 2010 waren dit er reeds meer dan 300 en eind 2014 reeds 680. In 2014 kwamen er 90 ambachtelijke brouwerijen bij. Toch blijft de bierconsumptie er in vergelijking met andere Europese landen zeer laag: Frankrijk staat op dit gebied op de voorlaatste plaats.

• Duitse bieren

  Bier is veruit de populairste drank in Duitsland en onlosmakend verbonden met de Duitse cultuur. Duitsland is de grootste bierproducent en -consument van Europa en staat op de derde plaats in de wereld met een consumptie van 107 liter per inwoner per jaar.

  n 736 was er al sprake van een gegiste drank op basis van gerst in Geisenfeld in Beieren en een document uit 766 handelt over een bierlevering van de abdij van Sankt Gallen in Geisingen aan de Donau. Kloosters speelden een belangrijke rol in de bierproductie in de Middeleeuwen. Sommige hedendaagse bekende biermerken zijn vernoemd naar religieuze gemeenschappen, zoals bijvoorbeeld Paulaner en Franziskaner. In de vroege Middeleeuwen vond het bierbrouwen vooral in kloosters plaats maar dit verlegde zich later naar kleinere familiebedrijven waar vooral de vrouwen het bier brouwden. In 1376 waren er in Hamburg alleen al 457 brouwerijen.

  Het gebruik van hop in plaats van gruit brak pas in de 16de eeuw door. In 1516 werd door de Beierse hertogen Willem IV en Lodewijk X tijdens de vergadering van de Bondsdag in Ingolstadt het Reinheitsgebot opgesteld waar in stond dat enkel gerstemout, hop en water gebruikt mocht worden voor het brouwen van bier. Soortgelijke besluiten waren eerder al genomen in 1487 door graaf Albrecht IV voor München en in 1493 voor het hertogdom Landshut. Dit besluit was in het eigen voordeel van de Beierse Koninklijke familie omdat deze het alleenrecht op de teelt en distributie van gerst bezat en zo hun monopolie niet bedreigd zag door het gebruik van andere granen en suikers. Tarwebier werd net zoals tarwebrood aanzien als een lekkernij voor de aristocratie en was enkel voor de heersers voorzien. Na de samenvoeging van de vorstendommen in 1871 gold het Reinheitsgebot voor geheel Duitsland. De Koninklijke familie verloor de macht over het brouwen volledig toen ze ten gevolge van de Eerste Wereldoorlog afstand deden van de troon. De verplichting te brouwen volgens het Reinheitsgebot als zodanig bestaat feitelijk sinds 1987 niet meer maar veel Duitse brouwerijen houden zich nog aan deze traditie.

  In de vijftiende eeuw eigenden de baronnen van Degenberg zich het recht tot het brouwen van tarwebieren toe dat ze later overdroegen aan het vorstenhuis Wittelsbach. Hun hofbrouwerij, het Staatliches Hofbräuhaus werd in 1589 in München geopend en produceerde in de eerste helft van de volgende eeuw grote hoeveelheden tarwebier. Op zekere ogenblik waren er ongeveer 30 Koninklijke brouwerijen in Beieren. Het gewone volk kon enkel bier van gerst drinken omdat de Koninklijke familie weigerde tarwe vrij te geven voor de bierproductie. Tarwebier kwam pas op de vrije markt toen de Koninklijke familie in 1850 de licentie verstrekte aan de Münchense brouwer Georg Schneider. De familiale brouwerij Weisses Bräuhaus G. Schneider & Sohn brouwt nog steeds tarwebieren. Het bovengistend tarwebier werd bijna volledig verdrongen toen in de negentiende eeuw het brouwen van lagerbieren tot ontwikkeling kwam maar onderging een wederopstanding in de jaren 1980.

  Vanaf de vijftiende eeuw probeerde men bier bij lage temperaturen in grotten op te slaan zodat het de hete zomers zou overleven. In een rapport uit de stad Nabburg uit 1474 is er sprake van bier dat men in München probeerde te brouwen met koude ondergisting. Pas laat in de negentiende eeuw werd het mogelijk een zuivere bovenwerkende giststam in cultuur te brengen en brak ondergistend bier pas echt door. In 1831 waren er in Pruisen nog 16.000 brouwerijen die bovengistend bier produceerden, in 1865 was dit aantal gezakt tot 7400. Het brouwen van lagerbieren werd niet overal geaccepteerd. In 1603 werd de koude vergisting in de ban geslagen door de gemeentelijke autoriteiten van Keulen in samenspraak met de brouwers. Keulen heeft een mild klimaat en de brouwers vonden het koud lageren niet nodig. Ook tegenwoordig worden de Kölsch van Keulen en de Alt van Düsseldorf nog steeds bovengistend gebrouwen.

• Engelse bieren

  Bier wordt al duizenden jaren in Engeland gebrouwen. Als bierbrouwerij staat het bekend om het vatbier van hoge gisting dat rijpt in de kelder van de pub in plaats van in de brouwerij en wordt geserveerd met alleen natuurlijke carbonatatie. Engelse bierstijlen zijn bitter, mild, bruin bier en oud bier.

• Schotland bieren

  Bier in Schotland wordt meestal geproduceerd door brouwerijen in de centrale Lowlands, die ook de belangrijkste bevolkingscentra bevatten. Vooral Edinburgh en Alloa stonden bekend om de export van bier over de hele wereld in de 19e eeuw.

• Ierland bieren

  Het brouwen van bier in Ierland gaat een hele tijd terug in de geschiedenis en er wordt jaarlijks circa 8 miljoen hectoliter gebrouwen. Lagers hebben een marktaandeel van 65,4%, stout 29,2% en ales 5,4%.

• Zweedse bieren

  Bier in Zweden heeft een lange traditie die teruggaat tot de Vikingtijd.

  Van de middeleeuwen tot de 17e eeuw was bier de nationale drank in Zweden maar vanaf 1700 werd sterkedrank steeds populairder. Brouwerijen hadden het alleenrecht op distilleren. Omdat sterkedrank meer opbracht dan bier, schakelden veel brouwerijen over op distilleren en geraakte het bierbrouwen in verval. Tot de 19e eeuw werd bier meestal thuis gebrouwen en behalve het “feestbier”, bevatte bier weinig alcohol. Dat bier weer populairder werd, was in eerste instantie te danken aan het buitenland.

  Gedurende de 18e eeuw werd onder andere porter uit Groot-Brittannië ingevoerd en in 1791 richtte William Knox de eerste porterbrouwerij op in Göteborg.

• Poolse bieren

• Deense bieren

• Braziliaanse bieren

• Zwitserlandse bieren

• sloveense bieren

• Thaise bieren

• kroatische bieren

• Roemeense bieren

• Bulgaarse bieren

• Hongaarse bieren